maandag
Hallo allemaal,
De klok is hier afgelopen zondag een uur vooruit gezet (het is goed dat ik daar op zaterdagavond door het nederlandse thuisfront aan herinnerd werd, anders was deze ouderling van dienst op zondagochtend geheid te laat geweest voor de kerkdienst). Het verzetten van de klok levert mij altijd een kleine jetlag op. Mijn biologische wekker gaat normaalgesproken altijd vijf minuten voordat mijn materiele wekker rinkelt, af. Dat is erg fijn, ik schrik normaal dus niet wakker van mijn wekker omdat ik net wakker ben. Helaas is mijn biologische klok nu een beetje van slag. Vanochtend werd ik dus wakker van de wekker. Extra vroeg, om zes uur, want ik wilde op mijn werk erg vroeg beginnen met een groot experiment. Op het wakker worden van mijn wekker volgde er een worsteling om uit bed te komen, die zeker een half uur duurde (met het excuus dat mijn fietslichthoudertjes nog niet gemonteerd waren op mijn fiets waardoor ik zou moeten wachten met het naar mijn werk fietsen totdat het volledig licht was ben ik nog een poos blijven liggen). Uiteindelijk toch maar opgegaan en ontbeten. Ik heb ‘s ochtend eigenlijk altijd de ramen open om het huis te luchten. Tijdens het ontbijt kwam er opeens een hoop herrie uit de tuin:
Er had zich een papegaai in het topje van de dichtstbijzijnde kastanjeboom genesteld en die was daar vakkundig bezig alle vorige week uit de knoppen gekomen bladeren te verwijderen, daarbij hard schreeuwend. Zeer destructieve beesten, die papegaaien, ze konden wel familie zijn van de eekhoorn.
Inmiddels was het volledig licht dus kon ik op de fiets naar mijn werk. De eerste echte test van de gerepareerde fiets viel goed uit. De versnellingen functioneerden nu perfect en binnen een kwartier was ik op mijn werk.
Ik was daar voor mijn doen toch nog redelijk op tijd, acht uur, met oog op het grote experiment. Ik werd meteen verwelkomd door mijn collega Nathalie (die van zeven uur ‘s ochtends tot acht uur ‘s avonds werkt) met de mededelingen dat ze op zaterdag (ja, ze werkt ook in het weekend) de helft van mijn cellen in zeer deplorabele staat in de kweekstoof had gevonden. Eén blik in de stoof overtuigde mij dat het niet de helft van mijn cellen was, maar driekwart. Diagnose: Escherichia coli infectie. De geur van deze bacterie is zo specifiek dat er geen microscoop voor nodig is om de diagnose te stellen. Mijn cellen waren dood. Dat betekende ook meteen einde experiment.
Ik ben inmiddels opnieuw begonnen met het opkweken van de cellen, maar het zal nog wel een aantal weken duren eer dat ik genoeg cellen heb (en tijd in het weekend) om het grote (zevendaagse) experiment te doen. Merkwaardig genoeg vulde de dag zich toch nog aardig met van alles en nog wat. Om zes uur begaf ik me naar huis en het was nog volop licht! Het verzetten van de klok heeft toch ook een groot voordeel.
Thuis heb ik maar meteen de fietslichthoudertjes en knalgele Jip-en-Janneke bel die ik voor mijn verjaardag gekregen heb, op de fiets gemonteerd. Terwijl ik aan het schroeven was, was, boven mij in de kastanjeboom, een eekhoorn bezig het niet-zo-nobele sloopwerk van de papegaai van vanochtend voort te zetten. De grond was inmiddels al bezaaid met net ontknopte kastanjeblaadjes. Ik heb nog geroepen dat het niet mocht, maar het beest trok er zich niets van aan, en keek me aan met een blik van jij-kunt-me-hier-lekker-toch-niet pakken. Eekhoorns zijn af en toe net mensen. Ik hoop dat er nog wel wat kastanjeblaadjes overblijven, want ik wil de boom natuurlijk wel zien bloeien over een paar weken.
Ik geloof dat ik wel weer genoeg heb geschreven over vandaag
groeten
Dorine