wandelen
Hallo allemaal,
Na een aantal prachtige zaterdagen, volgde er vandaag weer een prachtige zaterdag. Niet zo warm als vorige week, maar echt ideaal wandelweer. Ik had al een halve afspraak staan met Robert om te wandelen, dus daar hebben we maar een hele afspraak van gemaakt. De dag begon al vroeg, zoals tegenwoordig eigenlijk elke zaterdag. Als ik om acht uur mijn bed uitkom, heb ik toch het gevoel dat ik een uur uitgeslapen heb, maar er ligt dan nog wel een hele ochtend voor me. Een ochtend overigens waar er hoognodig wat huishoudelijke klussen gedaan moesten worden. Buiten was het wederom feest in de achtertuin, vogels, eekhoorns en mevrouw vos die kwam poseren onder mijn raam (zie mijn fotoalbum).
Rond twaalf uur ben ik met Robert op pad gegaan. Deze keer niet naar de Northdowns (want die zijn ideaal voor als er geen auto bij de hand was), maar één heuvelrug verder, de Greensand Ridge. Dat is nog steeds slechts een halfuurtje rijden van huis. We zijn weer richting Leith Hill gegaan, waar ik twee maanden terug ook ben geweest. Het uitzicht was vandaag niet fantastisch, het was erg heiig, dus de toren zelf hebben we overgeslagen. Vanaf Leith Hill zijn we gaan wandelen naar Wotton, een klein dorpje waar we eerder al langs waren gekomen met de auto. De wandeling ging eerst door bos, maar kwam daarna in een langgerekte open vallei midden in het bos, waar in het midden een beekje kronkelde dat meertjes vormde.
Midden in deze vallei kwamen we deze prachtige (smalle maar aardig hoge) waterval tegen. Ik geef toe, het lijkt niet op de Niagara falls (of Victoria falls, zoals ik altijd zeg, want die heb ik zelf gezien), maar het was een heel aardig plekje, heel groen, met een meertje. Helaas konden we er niet dichter bij komen, er stond een groot hek.
Wotton zelf was niet heel interessant, maar het had een pub met een beergarden, dus daar zijn we lekker neergeploft en hebben we genoten van een halve pint. Daarna zijn we via een andere route teruggelopen naar Leith Hill. Daarbij kwamen we de nodige wilde dieren tegen, konijnen, eekhoorns en fazanten. Wat betreft de laatsten, ik betwijfel of die echt wild waren. Er waren er iets teveel van (één gedeelte van het bos was helemaal vergeven van de fazanten), ze waren iets te tam, en waren opvallend allemaal van hetzelfde geslacht (mannetjes). Ik kreeg een beetje een Danny-Champion-of-the-World gevoel (daantje de wereldkampioen, het boek van Roald Dahl, mensen die dat boek gelezen hebben, weten waarover ik het heb). Kortweg, ik had het vermoeden dat de beesten waren uitgezet voor de jacht, het terrein hoorde namelijk bij een groot landhuis. Aangezien dit redelijk tamme fazanten waren (die zelfs ik raak had kunnen schieten, en ik heb nog nooit een geweer beetgehad), lijkt die jacht me een ongelijke strijd. Ik heb het gehouden bij het schieten van foto’s, want het leverde wel prachtige plaatjes op.
Ook op de terugweg kwamen we weer veel beekjes en vijvertjes tegen. Opvallend, omdat je dat op de North Downs eigenlijk helemaal niet ziet, de Greensand Ridge heeft duidelijk zijn eigen landschap.
Na het wandelen zijn we teruggereden naar dezelfde pub in Wotton, hebben we weer plaats genomen in de beergarden en hebben we heerlijk engels pubfood gegeten (de pub is de enige plek waar je echt engels kunt eten, restaurants hier zijn altijd italiaans, indisch, grieks of noem maar op). Het eten ging er prima in na een lange dag wandelen.
Inmiddels ben ik goed moe van een overdosis buitenlucht, dus ik ga er een eind aan breien. Ik heb een paar foto’s van de wandeling van vandaag in mijn fotoalbum gezet, maar heel veel foto’s heb ik niet gemaakt, er waren bluebells te over, maar daar heb ik inmiddels wel genoeg foto’s van (het blijft overigens een prachtig gezicht, zo’n intens blauwe bodem van het bos).
Volgende keer meer,
groeten
Dorine