slecht weer
Hallo allemaal,
Afgelopen dagen was het in Engeland op heel veel plekken erg slecht weer, enorm veel regen zorgde voor overstromingen in het Noorden
Maar niet hier! Dit is de lucht boven de achtertuin, zo’n drie kwartier geleden. Geen vervelend uitzicht tijdens het afwassen! Wel vervelend voor het afwassen trouwens, het schiet niet op als je elke keer weer naar de woonkamer moet rennen om een foto te maken….
Overigens kan ik verder weinig vertellen over het weer hier, ik was afgelopen dagen namelijk niet thuis. Eén keer per jaar gaat het instituut waar ik werk voor twee dagen massaal naar een zelf georganiseerd congres. Daarvoor wordt altijd een plek afgehuurd die net dusdanig ver is dat je het niet makkelijk op en neer kan reizen, en die dusdanig handig is uitgekozen dat je altijd een eind over de M25 (de ringweg rond Londen) in de spits moet (en de M25 in de spits is de A10 in het kwadraat, erg veel files). Voor dit jaar was de university of Hertfordshire in Hatfield (nooit eerder van gehoord) uitgekozen. Dat is precies aan de andere kant van Londen, zo’n halve M25 verder…
Ik had maandagochtend dan ook bijzonder weinig zin om te gaan, maar de plicht riep, dus heb ik me voor halfacht richting mijn werk begeven, waarvandaan om acht uur een bus richting noorden vertrok. Die deed er al een uur over om uberhaupt naar de M25 te komen (en die is hier echt niet zo ver weg). De M25 was niet veel beter, dus uiteindelijk hebben we er drie uur over gereden. Geen pretje, ik houd niet zo van busreizen, ik kan daar niet lezen want ik word wagenziek. Ook hadden mijn direkte collega’s op het laatste moment allemaal besloten om met de auto te gaan, dus ik zat alleen.
De universiteit viel niet tegen, hele moderne nieuwe gebouwen. Toen mijn collega’s ook aangekomen waren (volgens mij hadden een aantal een extra rondje M25 gedaan) was het ook best gezellig. Op het congres werd er door verschillende mensen gepresenteerd wat er allemaal aan onderzoek gedaan wordt. Dat varieert van natuurkunde en scheikunde tot biologie en geneeskunde. De meeste praatjes waren heel leuk en ik heb me niet verveeld. ‘s Avonds was er een diner en daarna kregen we een jive-les! Dat was heel leuk. De meeste mensen waren niet van hun stoelen af te bewegen, maar ik heb met een paar collega’s lekker meegedaan! Er werd om de paar minuten van danspartner gewisseld (heel handig, wij hadden geen mannen mee) en opeens stond ik te dansen met de decaan, één van de grote bazen van het instituut! Een heel aardige man overigens. Na het jiven was er nog een disco waar ook mijn benen van de vloer gingen.
De meeste mensen bleven overnachten op de universiteit. Aangezien het academisch jaar in Engeland net is afgelopen, stonden alle studentenkamers leeg, we kregen dus elk een éénpersoonskamer toegewezen. Heel handig! De kamer was zo smetteloos dat het moeilijk voorstellen was dat er twee weken geleden nog een student huisde.
Vandaag ging het congres weer verder. Na wat minder interessante praatjes (mensen die duidelijk nog nooit een cursus presenteren hadden gehad en hun boodschap absoluut niet over konden brengen), kwam als laatste mijn afdeling aan bod, met praatjes door Chris en Andy (onze professor). Die waren wel heel interessant al had ik het meeste wel eerder gehoord. Bij de afsluiting van het congres bleek dat Raisa de prijs voor de mooiste poster (er hingen er zo’n 50) had gewonnen. Daarmee heeft Chris (mijn baas) voorgoed de discussie over de het wetenschappelijke karakter van de kleur paars als achtergrond voor een poster verloren.
Na afloop kon ik met mijn collega Reem meerijden naar Sutton, wat in de file heel wat gezelliger was dan alleen in de bus. Het was ook een stuk sneller overigens, na anderhalf uur waren we al thuis, alwaar mij een monsterafwas wachtte. Die is inmiddels gedaan, dus nu ga ik nog even relaxen voordat ik morgen met een enorme stapel werk geconfronteerd wordt…
groeten
Dorine