FJT en meer
Beste allemaal,
Het is alweer even geleden dat ik hier iets geschreven heb. Afgelopen weekend ben ik namelijk weer weggeweest, deze keer naar Nederland. Op donderdagavond ben ik naar Schiphol gevlogen en de nodige NS-frustraties (mijn engelse pinpas deed het niet op de automaat, mijn Nederlandse was geblokkeerd en bij het loket werd ik lekker afgebekt) ben ik dan toch in Rotterdam beland, ik heb bij Jeroen en Anne gelogeerd. De volgende ochtend zijn we al vroeg vertrokken naar Megen, na eerst ook Fenneke opgehaald te hebben. In Megen waren we op tijd voor de start van de voorbereidingen van het FJT, het Franciscaans Jongerentreffen, een jongerenweekend georganiseerd bij de Franciscanen en Clarissen in Megen. Het was heel goed om weer in Megen te komen, ik kom daar nu al zoveel jaar dat het bijna als een soort ‘thuis’ voelt.
Overdag heb ik geholpen met het inrichten van kerk en acropolis (het dorpshuis van Megen) voor het weekend, en later ben ik naar het station gegaan om mensen daar te ontvangen en met ze te wachten op de pendelauto en bus. Dat heb ik al een aantal jaren gedaan, je ontmoet meteen veel mensen op die manier.
Rond half acht begon het weekend met een welkom, gesprek in groep en een dienst. Een goed begin! Op zaterdag moesten we om zeven uur alweer op (au, Iona was dan toch iets milder) voor weer een volle dag. ‘s Ochtens was er een pelgrimstocht door Megen en ‘s middags waren er workshops, waarbij ik met mijn groep vredesliederen mocht gaan zingen in de kerk. We hebben heerlijk gezongen en een aantal nieuwe liederen geleerd. Hierna hebben we nog lekker een eind gelopen over de dijk, naar het kapelletje van Maria en de zeven weeen, de vaste wandeling als ik in Megen ben. ‘s Avonds hebben we heerlijk gegeten, zijn we bij de zusters naar de vigilieviering geweest en was er een prachtige kleinkunstvoorstelling van Charlotte Glorie. Na een gezellig samenzijn volgde de nachtwake, net als andere jaren weer met veel rust en mooie teksten en liederen. Helaas was de nacht na de nachtwake erg kort.
Op zondag hebben we met elkaar gesproken in de groepen en hierna was de eucharistieviering die werd afgesloten in een kring buiten in de tuin. Hierbij werden er ook duiven vrijgelaten, het thema van het weekend was vrede en alle goed. Direkt hierna heb ik afscheid genomen van iedereen, wat niet makkelijk was omdat ik heb besloten dat het mijn laatste FJT was en ik Megen en veel mensen daar waarschijnlijk voorlopig niet meer zal zien.
Jeroen heeft me naar het station gebracht, vanwaar ik verder met de trein ben gereisd naar Rotterdam. Daar heb ik de nieuwe flat van Renske en Gijs bewonderd. Een heel leuk huisje, heel handig gelegen tussen stations Blaak en Centraal en vlak bij de grote zaterdagmarkt. We hebben nog wat rondgelopen door de stad en een ijsje gegeten bij de beste ijswinkel van Nederland (erg lekker!). Hierna zijn we door gegaan naar mijn ouders, ik had mijn vader al even niet gezien dus het was erg goed om daar weer te zijn. Mijn moeder had, zoals altijd als ik in Nederland ben, weer lekker gekookt.
De volgende ochtend ben ik begonnen met een tochtje naar de bank om mijn bankpas te laten deblokkeren, het was vreselijk onhandig dat ik die nergens voor kon gebruiken. Hierna heb ik mijn oma’s en mijn oom Jan en tante Bep (Jeroens ouders) nog even bezocht. Ook heb ik de supermarkt nog even onveilig gemaakt, er moesten weer de nodige nederlandse produkten mee naar Engeland. Rond half vier hebben mijn ouders me naar Rotterdam Airport gebracht waar er een rij van 0 personen stond voor de incheckbalie. Dat was dus heerlijk snel gedaan, dus we hebben nog een uur koffie kunnen drinken met uitzicht op de start/landingsbaan. Toen het tijd werd om te boarden ben ik maar eens door de security en douane gegaan (kostte ook twee minuten) en even later kon ik het vliegtuig in. Vanaf het terras zag ik zelfs mijn ouders nog zwaaien. Het vliegtuig vertrok precies op tijd en kwam aan met vijftien minuten vervroeging op London City Airport, alwaar mijn koffer al op de band lag. Vervolgens kwam ook de Docklands Lightrail die me naar het centrum zou brengen precies aanrijden. Deze treinverbinding rijdt zonder machinist en aangezien ik een plekje helemaal voorin had gescoord had ik leuk uitzicht over de rails, een heus achtbaaneffect.
Ik ben direkt doorgegaan naar de kerk waar ik ruim op tijd was voor de kerkenraadsvergadering. ‘s Avonds om half twaalf was ik thuis. Inmiddels heb ik alweer twee dagen gewerkt en het nodige kerkenwerk gedaan, zojuist heb ik me nog in het altijd gezellige Croydon (mmm) gewaagd om een gemeentelid in het ziekenhuis op te zoeken. De manier waarop ik haar aantrof heeft me weer in de overtuiging gesterkt dat ik hier in Engeland toch vooral het ziekenhuis moet zien te vermijden.
Inmiddels ben ik goed moe en ga ik mijn bed opzoeken. Tot de volgende keer,
groeten
Dorine