De tweede dag in Cornwall
De tweede dag werden we wakker van een gestadig getik op de ruiten: het regende. Na ons ontbijt hebben we ons toch in ons regenpak gehesen en zijn we gaan lopen. Dat viel niet mee. We zijn naar het oosten gegaan, maar na het prachtige stuk van de dag ervoor viel het erg tegen: het was een asfaltpad, ingeklemd tussen een lelijk kiezelstrand en het spoor. Daarbij regende het hard tot zeer hard en hadden we ook nog eens windkracht 7 tegen op de heenweg. Daar werden we dus niet erg vrolijk van. Na 5 mile lopen kwamen we aan in het dorpje Marazion, wat wel leuk was, er waren een aantal kunstenaarswinkeltjes.
Ons doel was st Michaels Mount, een rots in zee met een kasteel erop (vroeger een klooster). Deze rots was met een bootje bereikbaar (maar niet met windkracht 7) en een paar uur per dag viel een smal pad droog. Wij wisten wanneer dat was, dus we kwamen op tijd om de zee te zien terugtrekken. We zijn naar de st Michaels Mount geglibberd, waar we hebben rondgekeken in het kasteel (uit de zestiende eeuw, maar victoriaans ingericht). De tuinen waren heel mooi, maar helaas mochten we daar niet in, dus hebben we ze maar vanuit het kasteel bewonderd. We zijn op tijd weer terug gegaan, want de zee was nog steeds erg wild en het pad dreigde al vlot weer onder te lopen. We hebben in Marazion geluncht met Cornish Pastries, een streekgerecht, een pasteitje gevuld met vlees en vanalles en nog wat, niet echt voor herhaling vatbaar. Daarna zijn we weer teruggelopen naar Penzance. Het regende nog steeds stevig bij vlagen, maar we hadden nu gelukkig wel wind mee. In Penzance zijn we eerst een poosje gaan opdrogen in onze kamer, voordat we iets gegeten hebben in het dichtstbijzijnde restaurant.