Wandelen naar Waverley abbey
Hallo allemaal,
Na vijf dagen vanuit mijn kantoor staren naar prachtige blauwe luchten, moest er vandaag maar eens echt genoten gaan worden van het mooie weer. Om acht uur stond ik dan ook al naast mijn bed (het is toch vreemd, door de weeks heb ik zeer veel moeite om mijn bed uit te komen, en als ik dan een keer kan uitslapen wil ik er persé vroeg uit). Toen ik echter de gordijnen openschoof, bleek er van een blauwe lucht geen sprake te zijn, het was tamelijk grijs, maar wel droog.
Ik had afgesproken om met Robert te gaan wandelen, en dat hebben we, ondanks al het grijs, gewoon door laten gaan. We zijn gereden naar Frensham common, een heidegebied (lijkt erg op de Loonse en Drunense duinen in Nederland) op een uurtje rijden van Sutton. Daar aangekomen bleken er tussen het grijs in de lucht voorzichtig wat streepjes blauw te zitten. Na een kop koffie bij het bezoekerscentrum (op picknickbank buiten) zijn we dan ook snel gaan wandelen. Het heidegebied was echt schitterend. Overal bloeide de gaspeldoorn (door mij in een eerdere post onterecht brem genoemd) en er fladderden zelfs al vlinders rond. Ook waren erg veel grasmussen te zien, helaas waren ze te snel om op de foto te zetten.
Vanuit het heidegebied kwamen we al snel in de bossen terecht. Die waren heel divers, van hele lichte loofbossen tot donkere naaldbossen (duidelijk aangeplant). Als rode draad door deze wandeling liep het riviertje de Wey, dat door het landschap heen kronkelde. De bossen gingen vaak opeens weer over in weilanden. Gedurende de wandeling werd het steeds blauwer, totdat er geen wolkje meer te zien was. Al wandelend kwamen we zo uit bij Waverley Abbey.
Dat zijn ruines van een twaalfde eeuwse Cisterciënzer abdij, die in de middeleeuwen heel belangrijk is geweest. Tussen de muren konden we heerlijk uit de wind en in de zon zitten. We hadden eten meegenomen dus we hebben heerlijk gepicknickt. Daarna hebben we de ruine uitgebreid bekeken, het complex was heel uitgestrekt en her en der was de normandische architectuur nog duidelijk te herkennen.
Tegenover de abbey stond een prachtig landhuis, Waverley Abbey House. Vanaf het abbey complex was er ook een prachtig uitzicht op de tuinen van dit landhuis.
Hierna hebben we ons in iets hoger tempo terug richting Frensham common begeven, het zou nog maar twee uur licht zijn en we hadden nog acht kilometer te gaan. Gelukkig hadden we nog wel tijd om af en toe even stil te staan, zoals in het schattige plaatsje Tilford, dat bestond uit een oude boogbrug en een green (groot grasveld dat vaak voor cricket wordt gebruikt) met daaromheen een paar huisjes en de onvermijdelijke pub. Ook stond er een eeuwenoude eik (zeker 400 jaar oud) die helaas op sterven na dood was.
Vanaf Tilford zijn we langs de Wey via een prachtig pad teruggelopen naar Frensham common. Daar kwamen we al snel bij de little pond. In Frensham common zijn er twee grote vijvers (wij zouden het meer noemen, op de grootste vijver werd er zelfs gezeild), die in de dertiende eeuw zijn aangelegd door de bisschop van Winchester om Waverley Abbey en andere kloosters van vis te voorzien. Nu is de kleine vijver een prachtig natuurgebied en wordt de grote vijver voornamelijk gebruikt voor recreatie.
We hebben bij de kleine vijver een poos staan kijken naar alle watervogels die er rondzwommen. Daarna zijn we via een aantal zandduinen gedeeltelijk begroeid met hei teruggelopen naar de grote vijver en het parkeerterrein. In totaal hebben we zestien kilometer gelopen, een aardige prestatie voor een middagwandelingetje. Ik heb de nodige foto’s genomen, dankzij een extra batterij die ik voor mijn verjaardag heb gekregen, hoef ik nu veel minder zuinig om te springen met het inzoomen, uitzoomen, extra foto’s maken enz. Een overzicht staat in mijn fotoalbum.
Thuisgekomen bleken we geen van beide eten in huis te hebben, dus zijn we lekker bij de Thai gaan eten. Het is overigens ontzettend snel afgekoeld, om half vijf liep ik nog zonder jas, om half acht uur stond ik te rillen in mijn dunne winterjas, en om acht uur wandelde ik door sutton in mijn superdikke winterjas. Overigens ben ik in mijn gezicht een beetje verbrand vandaag. Ik liep dus door de kou met aftersun, waarvan de geur me associeert met een hele zomer, op mijn gezicht.
Ik heb geloof ik wel weer genoeg geschreven voor vandaag. Een blik op mijn horloge leert dat ik het eigenlijk over gisteren moet hebben, hoog tijd om naar bed te gaan dus!
groeten
Dorine