wetlands
Hallo allemaal,
De afgelopen week was het grijs en grauw (in combinatie met nat en koud) in Londen. Niemand van mijn collega’s geloofde me dan ook toen ik voorspelde dat het weekend prachtig zou worden (ik houd de weersvoorspellingen goed bij). Op vrijdagmiddag was het nog steeds volledig bewolkt, dus ik begon me zo langzamerhand ook af te vragen of de BBC wel gelijk had met haar voorspellingen. Een uur later was echter alle bewolking verdwenen en kwam eindelijk de zon tevoorschijn (die vervolgens heel snel achter de horizon verdween). Een goed begin van een lang weekend.
Vanochtend werd ik wakker van een uitbundig schijnende zon. Eén van mijn favoriete manieren om op zaterdagochtend wakker te worden, mijn andere favoriete manier is met harde wind en stromende regen, waarbij ik me omdraai en weer in slaap val. Nu was ik er snel uit. Na het zaterdagochtend rondje winkels (of beter gezegd, fruitkraam en supermarkt) had ik om twaalf uur met Steffen afgesproken. Samen zijn we naar the London Wetlands Centre gegaan, een plassengebied midden in Londen waar veel wilde en minder wilde vogels rondzwemmen en vliegen.
Een oase van rust niet eens zover bij het centrum van Londen vandaan. Helaas werd de rust wel regelmatig verstoord door vliegtuigen, net als Kew Gardens ligt het onder de aanvliegroute naar Heathrow. Eerst kwamen we door wat gedeeltes waar half wilde (volgens mij gekortwiekte) vogels rondzwommen.
Al vrij snel kwamen we in een wereld van rietkragen, plassen en meren. Het deed mij sterk denken aan de biesbosch, al is het daar nog wel ietsje ruiger. Overal zwommen vogels rond, al konden we in het water niet echt bijzondere soorten ontdekken. Er waren heel veel zwanen, blauwe reigers en eendachtigen. Ook de insekten waren alom vertegenwoordigd, er vlogen erg veel libelles rond (uiteraard volkomen onfotografeerbaar), er zongen en sprongen sprinkhanen en de bijen zoemden rond in de uitbundig bloeiende rietkragen. Als je vlakbij een poeltje ging zitten, kon je overal kikkers zien zitten in de zon.
Er waren zo’n zes observatiehutten in het park, waar je de vogels ongezien kon bekijken. Eén hut was zelfs drie verdiepingen hoog, waardoor je een prachtig uitzicht had over de meren. Mijn verrekijker heeft weer eens dienst gedaan, al is het me niet gelukt om zeldzame vogels zoals de roerdomp te vinden. Wel kwam er, toen we langs het water liepen opeens een blauw met bruine bliksemschicht voorbij. Die bliksemschicht was zo vriendelijk om even op een paaltje aan de overkant van het meer neer te strijken, zodat we met behulp van Steffens telelens (verrekijker was niet bij de hand) hem toch echt als ijsvogel konden identificeren. Toen we hem even later vanuit de schuilhut nog van veel dichterbij voorbij zagen vliegen, was er geen twijfel meer mogelijk. In totaal hebben we hem drie keer voorbij zien komen, heel bijzonder.
We waren om één uur aangekomen in het park en tegen zessen zaten we nog steeds in één van de observatiehutten. Omdat het park dicht leek te gaan (er was nog wel een zeer posh huwelijksfeest aan de gang) zijn we ook maar vertrokken. Het was in ieder geval een zeer welbestede middag met ontzettend mooi weer.
Ons oorspronkelijke plan was om nog een bezoek te gaan brengen aan de bioscoop, maar in Clapham (waar we over moesten stappen) konden we er geen vinden, en in Sutton is de bioscoop helaas gesloten (ik hoop dat dat niet zo blijft, het was bijzonder handig om een bioscoop op twintig minuten lopen van huis te hebben). Daarom hebben we maar een hapje gegeten, in een Vietnamees restaurantje in Clapham. Voor nog geen 10 pond hebben we zeer uitgebreid en lekker gegeten.
Uiteraard heb ik erg veel foto’s gemaakt in de Wetlands. Een kleine selectie kun je vinden in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine