Marieke op visite
Hallo allemaal!
Zoals beloofd de verslagen van wat ik afgelopen weekend allemaal beleefd heb. Vorige week bleek namelijk dat Marieke een lift kon krijgen tot hier voor de deur. Dat heeft ze niet afgeslagen, dus donderdagmiddag arriveerde ze rond een uur of twee. Het was erg leuk om elkaar weer te zien, het was al een aantal maanden geleden dat we elkaar voor het laatst gezien hadden (wel veel bijgepraat op skype ondertussen). Na de onvermijdelijke thee hebben we Sutton (lees: de bibliotheek, de winkelstraat en de supermarkt) verkend. ‘s Avonds hebben we samen gekookt en vooral heel veel bijgepraat.
Voor vrijdag was niet heel goed weer voorspeld, dus hebben we besloten om richting Londen Centrum te gaan. Het bleek ‘s ochtends inderdaad redelijk grijs te zijn. We zijn met de trein naar station Victoria gegaan en vandaar zijn we eerst naar Buckingham Palace gegaan. Daar hebben we tussen alle andere toeristen de overbekende foto’s genomen. Daarna zijn we door st James park gelopen. Daar lopen naast veel toeristen ook veel beestjes rond. We hebben vooral de eekhoorn die naast een zootje toeristen op een bankje zijn lunch (onrijpe walnoot) zat te eten, bewonderd. Ook hebben we ons vermaakt met het enorme watervogelarsenaal dat daar in de vijver ronddrijft. Minstens twintig soorten eenden, vijf soorten ganzen, aalscholvers, reigers en last but not least pelikanen! Natuurlijk zijn daar flink wat foto’s van gemaakt!
Aan de andere kant van st James Park bleken we precies op tijd om de parade van de horse guards te zien (en heel toeristisch te fotograveren). Toeristischer kan niet denk ik. Daarvandaan was het nog maar een klein eindje richting Westminster abbey en the Houses of Parliament (met Big Ben) die we ook alleen van buiten hebben gezien. Overal stonden enorme rijen, dus we hebben besloten dat het handiger was om attracties als Westminster Abbey en Buckingham Palace maar een keer voor later te bewaren. Bij the Houses of Parliament zijn we de rivier over gestoken en zijn we naar station Waterloo gegaan waar we even de eurostar treinen bewonderd hebben en een broodje gekocht hebben. Dat hebben we opgegeten op een bankje aan de Thames. Het was er weer erg druk met straatartiesten, dat was heel leuk om te zien. Na onze lunch zijn we verder naar het oosten gelopen langs de Thames. Er loopt daar een wandelpad, het was best fijn wandelen zonder elke keer voor een rood stoplicht te staan. Met prachtig uitzicht op de noordoever van de Thames zijn we verder gewandeld. Onderweg kwamen we de ruines van Winchester Palace (waar de bisschopen zetelden in de tijd dat Winchester nog de hoofdstad van Engeland was (middeleeuwen)). Ook kwamen we langs een replica van het schip waarmee Francis Drake in vijftienzoveel de wereld is rondgereisd. Verder hebben we nog een bezoekje gebracht aan Southwark Cathedral, een redelijk grote kathedraal uit de victoriaanse tijd. Daarna hebben we de Towerbridge bewonderd en we zijn er ook overheen gelopen. Aan de overkant hebben we een stukje om de tower heen gelopen. Nooit geweten dat dat zo’n groot complex is! Nader onderzoek in de Lonely Planet verklaarde dat het oudste gedeelte al uit de tiende eeuw stamt. De rij was echter bijzonder lang, dus een bezoek moet nog even wachten tot er wat minder toeristen zijn.
Vandaar zijn we met de metro naar St Pauls Cathedral gegaan. Daar hebben we nu eens niet op zijn Japans snel een paar foto’s van genomen, maar we zijn er uitgebreid in geweest. St Pauls is een zeventiende eeuwse kathedraal die na de grote brand in het centrum van Londen gebouwd is. Van binnen is alles heel rijk beschilderd. Natuurlijk moesten we ook omhoog, eerst naar de beroemde whispering gallery, en vervolgens naar het dak (532 traptreden). Daar hadden we een prachtig uitzicht over Londen en we konden zelfs de North Downs in de verte zien. Na de 532 treden naar beneden zijn we maar meteen verder naar beneden gegaan naar de crypte. Daar zijn allemaal gedenktekens voor bekende Engelsen zoals Florence Nightingale.
Na st Pauls wilden we wel weer naar buiten, het was inmiddels lekker weer. We zijn met de metro gegaan naar Embankment, waar we in the Embankment Gardens (een klein maar mooi park) op een terrasje lekker een kop thee gedronken hebben. Hierna zijn we doorgegaan naar de St Martins-in-the-fields kerk. De kerk was helaas dicht voor een concert, maar het cafe in de crypte was open. Hier kun je heel gezellig en goedkoop eten, dus dat hebben we ook gedaan. Vervolgens zijn we door wat kleine straatjes gelopen naar de wijk Bloomsbury, waar we nog een uurtje rondgesnuffeld hebben op de egyptische afdeling van the British Museum. We hebben daar onder andere de steen van rosetta (de steen aan de hand waarvan het hieroglyfen schrift ontcijferd is) gezien. Daarna bleken we opeens er moe, dus zijn we lekker met de trein naar huis gegaan.
De volgende dag was de lucht strakblauw en scheen de zon. We zijn met de trein naar Leatherhead (een plaatsje zo’n vijftien kilometer ten zuiden van Sutton) gegaan. Daarvandaan hebben we the Mole Gap trail gelopen, een wandeling die langs het riviertje de Mole loopt. Deze wandeling komt ook langs station Boxhill en Westhumble (waar ik al vaker geweest ben), dus zijn we van station naar station gelopen. De wandeling was erg mooi, het was heel rustig langs het riviertje en ondanks de droogte (de velden leken bruin) waren er toch nog veel bloeiende bloemen te zien. Ook vlogen er langs de rivier erg veel vlinders, waterjuffers en libelles rond. We hebben het rustig aangedaan, nog eens op een bankje van het uitzicht genoten en hebben aan de oever van het riviertje gepicknickt. Daar zagen we opeens een beest rondkruipen. Eerst dachten we dat het een rat was, maar daar bleek het dier toch te groot voor. Het leek meer op een marterachtige. We hebben er foto’s van genomen om het later te kunnen identificeren.
Uiteindelijk waren we al redelijk snel bij station Boxhill en Westhumble. We waren nog niet moe en het weer was nog steeds prachtig, dus hebben we Boxhill nog beklommen via de North Downs Way (heb ik al eerder over geschreven, één van de bekende lange afstandswandelingen in Engeland). Onderweg kwamen we nog een hazelworm (pootloze hagedis) tegen. Bovenop Boxhill hebben we eerst wat rondgesnuffeld in het informatiecentrum en zijn vervolgens een praatje gaan maken bij de info stand van the National Trust (een soort natuurmonumenten). We hebben de bioloog van dienst de foto’s van onze marterachtige voorgelegd. Nu is dat niet erg duidelijk op de display van een camera, maar na flink wat doorvragen en tekenen bleek de keus nog te gaan tussen een fret en een mink, een soort nerts. Later hebben we overigens met twee natuurgidsen bij de hand en de foto’s op de monitor van de computer besloten dat het een mink was. Hierna hebben we een ijsje én wat te drinken gekocht, want het was inmiddels behoorlijk warm. We hebben lekker op een picknickbankje in de schaduw gezeten totdat het iets koeler werd. Toen zijn we neergestreken op mijn kleine badlakentje bij het uitzichtpunt van Boxhill en hebben we daar twee uur lang van het uitzicht én van de zon genoten. Toen de zon eindelijk wegging zijn we maar weer eens richting het station gelopen, alwaar we met een flinke sprint de net binnenrijdende trein nog gehaald hebben.
Thuis hebben we lekker makkelijk gedaan en hebben we de afhaalindier eten laten brengen. Dat was erg lekker. Verder hebben we op de bank gehangen. We waren redelijk uitgeput want we hebben in twee dagen toch aardig wat kilometers gelopen.
Voor gisteren (zondag) was er nog steeds mooi weer voorspeld, maar toen we de gordijnen open deden bleek het toch behoorlijk grijs. Toch hebben we besloten om ons oorspronkelijke plan aan te houden en zijn we naar Eastbourne aan de zuidkust gegaan. De treinreis ging voorspoedig en op station Eastbourne hadden we al snel een bus naar Beachy Head, de hoge krijtrotsen buiten eastbourne. Daar hebben we eerst flink genoten van het uitzicht. Ik was er met pinksteren al geweest, toen Judit en Bart-Jan hier waren, maar het was helemaal niet erg om het nog een keer te zien. Wel was het nu veel dorrer, toen bloeiden er nog veel bloemen op de krijtrotsen, nu was alles uitgebloeid. Toch was het uitzicht nog steeds adembenemend. Nadat we onze boterhammetjes opgegeten hadden, zijn we terug naar Eastbourne gelopen via de South Downs Way (één van de andere beroemde lange afstandswandelingen hier).
In Eastbourne was het nog een heel stuk lopen naar het centrum, maar dat was geen vervelend stuk, over de boulevard. Het was er bijzonder rustig voor een mooie zomerdag. Eastbourne is toch meer voor gepensioneerde badgasten, terwijl het naastgelegen Brightton de place to be is. We hadden ook wel het plan om naar Brighton te gaan, maar het weer was inmiddels prachtig en Eastbourne had net zo goed strand. We hebben dus de badlakens neergelegd en zijn lekker in bikini gaan zonnen. Heerlijk! Ook zijn we natuurlijk in zee geweest, dat kon daar veilig. Toen Marieke toch wel erg rood begon te kleuren, zijn we richting station gegaan. Daar hebben we nog wat gedronken totdat onze trein kwam.
Op de terugreis hadden we vanuit de trein nog een mooi uitzicht op the Long Man of Wilmington, een zeventig meter lange tekening op de krijtrotsen, die voornamelijk bestaat uit lange lijnen waar geen gras groeit. Het is niet bekend wat de tekening betekent en wanneer deze precies gemaakt is, maar zeker is dat het om een prehistorisch monument gaat, vermoedelijk gemaakt door de kelten. In Sutton zijn we neergestreken op het terras van één van de Italiaanse restaurants vlak bij het station. Daar hebben we lekker gegeten. Vervolgens hebben we thuis nog lekker bijgekletst. Vanochtend heb ik Marieke naar het station gebracht, waar ze met de trein naar Gatwick airport is gegaan. Inmiddels is ze weer in Nederland. Het was weer een erg leuk weekend en het was heel fijn om elkaar te zien, bij te praten en leuke dingen te doen! Het duurt nu niet lang voordat ik weer visite krijg, aanstaande zaterdag komen Renske en Gijs, dus ik ben nu flink aan het wassen en opruimen.
Een uitgebreid fotoverslag van afgelopen dagen kunnen jullie zien in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine