Go Ape!
Hallo allemaal,
De vijfde dag van onze vakantie was een hele spannende dag. Al vroeg zijn we teruggereden naar Grizedale forest, waar we naar het Go Ape parcours zijn gegaan. Go Ape is een parcours door de bomen van het bos, soms zo’n 35 meter boven de grond. We hadden voor de groep van half negen geboekt, dus ruim voor die tijd stonden we klaar bij het begin van het parcours, waar we een klimharnas aangemeten kregen. Dit is zijn een aantal banden om je lichaam, waaraan zekeringen zitten waarmee je je aan bomen of veiligheidslijnen vast kan maken. We hadden erg veel mazzel: het grootste gedeelte van onze groep was niet op komen dagen, en daardoor telde de groep maar vijf man, inclusief ons drieen. Na een uitgebreide veiligheidsinstructie gingen we het eerste gedeelte van het parcours op, waar we onder begeleiding van een instructeur de eerste boom in klommen via een touwladder.
Het veiligheidssysteem van Go Ape is volgens mij het zelfde als dat van steilewandklimmen. Aan je harnas zitten twee veiligheidslijnen waarmee je je aan een veiligheidslijn vast kunt maken. Bij het klimmen via de touwladder waren beide lijnen gezekerd aan de veiligheidslijn aan de boomstam. Bovenaan op het platform in de boom moest je de lijnen één voor één losmaken en vastzetten aan de lijn om de boomstam, zodat je altijd met één lijn vast zit. Een veilig gevoel. Vanaf het platform liep er een touwbruggetje naar het platform in de volgende boom. Hier moesten we overeen, gezekerd aan een veiligheidslijn boven het bruggetje. Dat ging nog redelijk makkelijk, omdat dit niet ver boven de grond was. Na het volgende platform volgde er een soort kabelbaan, je maakte de zekeringslijnen vast aan de veiligheidslijn en zo gleed je naar de grond. Hierna volgde het tweede deel van het parcours, waarbij we opeens een hoge boom in moesten. Dit was een flinke klim. Hierna volgde er een plankenbruggetje dat opeens angsaanjagend ver boven de grond was. Het duurde wel even voordat ik hier overheen was, ik heb een beetje hoogtevrees. Hierna volgde er een enorme hoeveelheid touwbruggetjes, enkele touwen boven elkaar gespannen, tonnen waar je doorheen moest kruipen enz.
Omdat we geen fototoestel mee wilden nemen bovenin de bomen, hebben we geen foto’s van onszelf op het parcours, maar achteraf zijn we nog eens onder het parcours doorgelopen en hebben we foto’s van andere mensen genomen. Het parcours had vijf delen en elk deel eindigde met een kabelbaan naar de grond. Die kabelbanen waren echt super! Sommige waren heel lang, en je gleed behoorlijk snel naar beneden (ter vergelijking, toen wij ‘s middags in onze auto met 20 mile per uur(iets meer dan 30 km per uur) langs het parcours reden kwamen de mensen op de kabelbaan ons redelijk hard voorbij). Op het laatste deel van het parcours volgde het klapstuk: de Tarzan swing. Je maakte jezelf vast aan een touw en daarmee sprong je de diepte in. We maakten een vrije val van zo’n vijf meter, voordat we verder werden geslingerd, hard een net in. Dat net moesten we vast pakken (lukte mij gelukkig meteen) en omhoog en opzij klimmen naar het platform. Inmiddels had ik al zoveel adrenaline in mijn lijf, dat ik dat ook niet meer eng vond. Na ruim drie uur klimmen, klauteren enz stonden we aan het eind van het parcours. Een fantastische ervaring!
Van al dat Bokito spelen waren we flink moe geworden, dus we zijn eerst maar eens lekker gaan picknicken op één van de bankjes in de buurt. Hierna zijn we nog een rondje gelopen onder het parcours door. We waren erg trots op onszelf toen we zagen wat we allemaal gedaan hadden. Een avond eerder hadden we er ook al gelopen, en toen twijfelde ik erg of ik het wel zou durven. Het bos klonk ook echt als een apenbos, allemaal joelende mensen als ze vanaf de kabelbaan of de tarzanswing gingen! Op de website van Go Ape staan een aantal filmpjes van het parcours, dit hebben wij ook gedaan!
Ons oorspronkelijke plan was om na al het klimmen te gaan zwemmen in één van de meren in de buurt, Coniston Water, maar toen we daar aankwamen, bleek de zon volledig verdwenen achter de wolken. We hebben het plaatsje Coniston toen maar bekeken, en hebben thee gedronken aan de oever van het meer. Daarvandaan vertrokken er rondvaartboten, en omdat dat ons ook wel een lekker ontspannende bezigheid leek, zijn we een rondje meegegaan. Ik houd erg van varen, dus ik heb heerlijk gezeten op de boot. Ook rondom Coniston Water waren er overal hoge bergen, dus het uitzicht was prachtig.
Na ons boottochtje zijn we teruggereden naar ons hostel waar we een tweede poging gedaan hebben om fatsoenlijk te koken in de keuken daar (was weer een evengrote ramp als de avond daarvoor).
meer foto’s van deze dag staan in mijn fotoalbum.
groeten
Dorine