weekendje treinen met Paulien en Marieke
Hallo allemaal,
Zoals beloofd de post over afgelopen weekend. Eerst ben ik jullie nog wel de afloop van het spannende verhaal over het niet bezorgde pakje verschuldigd. Vijf minuten nadat ik afgelopen vrijdag mijn vorige post op de website zette, stond de courier beneden aan de receptie, die zonder problemen ons nieuwe pakje meenam. Inmiddels weten we dat het veilig en bevroren aangekomen. Ons eerste pakje is, na een eenzaam weekend op Northampton airport, ook aangekomen in Duitsland, echter volledig ontdooid en onbruikbaar.
Nadat mijn pakje was opgehaald ben ik vrijdag snel naar huis gegaan, waar ik met een boek heb gewacht op mijn visite. Die kwam even na negenen opdagen. Het was heel goed om Paulien en Marieke weer te zien. We hebben gezellig bijgekletst en zijn vervolgens niet te laat naar bed gegaan.
De volgende ochtend waren we op tijd op en twee uur laten zaten we in de trein naar Chichester, een provinciestadje in het zuiden van Engeland, zo’n twee uur treinen van Sutton. Ons doel was het theaterfestival aldaar, maar dat weerhield ons er niet van om ook de rest van het stadje te bekijken. Het is een leuke stad (stadje is misschien wat overdreven, volgens mij is het evengroot als Dordrecht wat voor mij toch wel een stad is). Er stonden flink wat oude gebouwen en er waren ook stadsmuren, die overigens lang niet zo indrukwekkend waren als die van York. Dominerend was de kathedraal. Geen extreem groot gebouw zoals Exeter of York, maar toch erg mooi. Het was een heel erg oud gebouw, het schip was uit de elfde eeuw, nog in Normandische bouwstijl, de rest van de kerk was vroeg-gotisch. Bijzonder was dat deze hele oude bouwstijl werd gecombineerd met hele moderne elementen in het interieur
Dit wandkleed achter het hoofdaltaar kleurde prachtig in de kerk. Het tweede liturgische centrum voor de kleine kerkdiensten achter in de kerk was zonodig nog mooier. Ook was er een prachtig modern raam van Mark Chagall, een kunstenaar waarvan ik graag schilderijen zie. We hebben de kerk uitgebreid bewonderd zowel van binnen als van buiten. Vlak naast de kerk bleken ook nog prachtige tuinen te zijn van het bisschoppelijk paleis waar we lekker hebben gepicknickt.
Hierna werd het tijd voor het hoofddoel van ons tripje: Macbeth, één van de bekendste toneelstukken van Shakespeare met Pauliens startrek-held Patrick Stewart in de hoofdrol (Macbeth himself). Het verhaal gaat over een Schotse generaal, Macbeth, die een profetie hoort van 3 heksen waarin verteld wordt dat hij koning zal worden. Om de profetie werkelijkheid te laten worden, vermoord hij de koning, en neemt diens plaats in. Personen die zijn plaats bedreigen worden ook uit de weggeruimd, maar uiteindelijk blijken de heksen hem toch bedrogen te hebben en wordt hij vermoord. Een zeer boeiend en bloederig toneelstuk. De echte Macbeth leefde in de elfde eeuw, maar het toneelstuk had, zoals vaker tegenwoordig bij Shakespeare, een moderne setting, namelijk het communistische Rusland. De teksten waren wel de orginele Shakespeare teksten. Ik heb genoten van het stuk, al was het af en toe wel wat lastig te volgen.
Na het toneelstuk hebben we lekker gegeten bij een Indier in Chichester. Hierna zijn we weer in de trein gestapt, waarna we ruim twee uur later thuis waren.
De volgende ochtend zaten we weer vroeg in de trein, deze keer voor een tripje van 3 uur naar Dover. Ik heb de krijtrotsen bij Eastbourne, hoe mooi ze ook zijn, inmiddels wel een beetje gezien, dus het werd tijd voor de overtreffende trap: Dover. De rotsen bij Eastbourne zijn zo’n 170 meter, bij Dover zijn ze 250 meter hoog. We hadden van te voren goed uitgezocht hoe we met de bus naar een klein dorpje een eindje verder langs de kust kwamen. Dat werkte allemaal prima en de bus transporteerde ons de krijtrotsen op. Dat scheelde flink wat klimwerk, waar we niet erg rouwig om waren, zowel Paulien als ik hadden (hebben) wat knieproblemen. Vanaf dit dorpje, st Margaret’s at Cliffe, zijn we terug naar Dover gelopen langs het randje van de rotsen. Het was een prachtige wandeling, alleen het uitzicht op de rotsen viel wat tegen. Bij eastbourne liggen de Seven Sisters in een soort baaivorm, je kunt ze vanaf diverse punten prachtig zien liggen. Bij dover liepen de rotsen meer in een rechte lijn, en als je er dan bovenopstaat, zie je er niet zoveel van. Uiteindeljk hadden we toch her en der wel wat uitzicht
Aan het eind werden onze wandelinspanningen gelukkig wel beloond met uitzicht op één van de hoogste rotskliffen van Engeland. Ook was er een prachtig uitzicht op het kasteel van Dover, en omdat het heel helder was, konden we aan de horizon Frankrijk zien liggen. We hadden helaas niet meer genoeg tijd om het kasteel van Dover te bezoeken. Dat zag er wel zeer bezoekwaardig uit, dus ik moet nog een keer terug!
We zijn redelijk op tijd terug gegaan naar Sutton, het was toch weer drie uur met de trein. Die uren vlogen overigens voorbij, net als alle voorgaande treinreizen, want ik ben in de aardkinderen-reeks boeken van Jean Auel begonnen. Marieke en Paulien hadden ook mooie boeken, dus we hebben heerlijk onderuit gehangen in de trein en gelezen.
De volgende ochtend hadden we pech: bij het doortrekken van het toilet thuis kwam opeens de gehele inhoud van de stortbak op de vloer. We hebben snel gedweild, maar de WC was niet meer bruikbaar. Omdat ik er vanuit huis weinig aan kon doen, ben ik toch maar naar mijn werk gegaan, en Marieke en Paulien zijn even meegelopen om wat bestanden te kopieeren (computer thuis had wat problemen met Marieke’s memorystick). Ook vonden ze het leuk om te zien waar ik werkte. Heel lang zijn ze niet gebleven, want ik had al vlot een werkbespreking. Ondertussen was er al een urgente email naar mijn huisbaas gegaan, hij moet altijd beslissen over het verhelpen van mankementen. Gelukkig reageerde hij snel en had hij ook al meteen het loodgietersbedrijf waarbij hij een calamiteitenverzekering had, ingeschakeld. Die belden om half vier dat ze tussen vier en zes langs zouden komen. Ik heb meteen alles laten vallen op mijn werk (ik was gelukkig niet op het lab bezig) en ben naar huis gegaan. Daar begon het lange wachten. Om half zeven was er nog niemand, dus heb ik maar eens gebeld. Daar werd gemeld dat het iets later werd, maar dat de loodgieter onderweg was. Ondertussen was ik al stevig te laat voor de kerkenraadsvergadering, en toen de loodgieter wegbleef, heb ik maar helemaal afgezegd. Daar baalde ik wel erg van, twee anderen waren er ook niet waardoor er geen meerderheid was en er geen besluiten genomen konden worden. Helaas was er niets aan te doen, dit was overmacht en het toilet moest ook gemaakt worden. Het bleef wachten en wachten. Een volgend telefoontje leerde dat de loodgieter toch wat verlaat was, hij zou nu tussen negen en elf komen.
Ondertussen sijpelde het bericht door dat er een zeer grote metrostaking was in Londen, waar vermoedelijk ook Marieke en Paulien in vast waren komen te zitten. Om elf uur was er uiteraard nog geen loodgieter, en ook nog geen Marieke en Paulien, maar gelukkig wel een mooi boek. Om twaalf uur nog steeds geen loodgieter, maar wel Marieke en Paulien, die naar de musical waren geweest en daarna een bus hadden gevonden die hen naar het treinstation Victoria bracht. En eindelijk, om half één (en ja, we hebben het over ‘s nachts) was er dan ook een loodgieter. Die keek naar het toilet, rommelde wat, en duwde de pijp van de stortbak in de toiletpot. Euvel verholpen, de pijp bleek losgeschoten te zijn. Na het korte bezoekje van de loodgieter hebben we allemaal een wat langer bezoek aan het toilet gebracht en zijn we heel snel gaan slapen, ik heb nooit geweten dat je van wachten zo moe kon worden.
Vanochtend hebben we nog met elkaar ontbeten en daarna ben ik naar mijn werk gegaan. Marieke en Paulien hebben nog wat rondgekeken in de buurt van station Waterloo, voordat ze met de eurostar terug zijn gegaan naar Nederland. Een heel gezellig en geslaagd weekend. Nu ze weg zijn is het opeens erg stil in huis. Overigens niet voor lang, want vrijdag staat de volgende logee voor de deur.
Ik heb natuurlijk ook foto’s gemaakt van afgelopen weekend, deze zijn zoals altijd te vinden in mijn fotoalbum. Een aantal van deze foto’s zijn gemaakt door Marieke.
groeten
Dorine