naar Iona
Hallo allemaal,
Op vrijdagochtend kon de reeds lang geboekte reis naar Iona eindelijk gaan beginnen. Op donderdagavond was mijn moeder al vanuit Nederland gearriveerd en op vrijdag rond het middaguur ontmoetten we Henk en Marianne (dominee en medekerkenraadslid) op station Euston. Vanaf daar zijn we met de trein naar Glasgow gegaan, een vijf uur durende rit waarin ik had gepland om veel te lezen, maar door leuke gesprekken en mooi uitzicht (zeker toen we tussen the Lake District en de Yorkshire Dales doorreden) kwam het daar niet van. De trein reed lekker door en was zelfs een aantal minuten te vroeg op station Glasgow. Daar hebben we ons met bagage en al in een taxi gepropt en zijn we naar ons hotel gegaan.
Na de bagage gedumpt te hebben zijn we met z’n vieren Glasgow gaan verkennen. Ik wist nog een beetje de weg omdat ik in juli ook al in Glasgow was geweest voor een congres. Na flink rondgelopen te hebben, zijn we binnengevallen in een modern Schots restaurantje waar we heerlijk gegeten hebben. Ik heb meteen de kans gegrepen en Haggis, het traditionele schotse gerecht bestaand uit schapenvleesgehakt in schapenmaag, besteld. In mijn geval was de schapenmaag vervangen door een stuk kipfilet. Het smaakte heerlijk. Na het eten arriveerde ook Steffen, en hebben we nog wat met elkaar gedronken.
Na een nacht niet al te best geslapen te hebben (de goedkope kamerprijs van het hotel vertaalde zich in zeer slechte bedden), zaten we de volgende ochtend op tijd aan een echt schots ontbijt. Hierna hebben we een bezoekje gebracht aan het plaatselijke museum, de Kelvingrove Art Gallery.
Ook hier was ik al eerder geweest, tijdens het congres in juli. De rest van de groep had het nog niet gezien en we hebben ons anderhalf uur prima vermaakt. Vooral het schilderij ‘Jesus of Saint John of the Cross’ van Salvador Dali maakte indruk.
We hadden helaas niet genoeg tijd om het hele museum te zien, want rond een uur of twaalf moesten we weer op het station zijn. Daar hebben we ook Marjolein ontmoet. Met z’n zessen zijn we verder gereisd met de trein naar Oban. De reis ging gedeeltelijk over de West-Highland lijn, een van de beroemdste treintrajecten ter wereld. Het werd al snel duidelijk waarom dit traject zo beroemd was. Vlak na Glasgow begonnen de bergen. We reden langs de Clyde, de rivier die Glasgow doorkruist en in het westen van Schotland als een soort fjord uitmond in zee. Ik had een raamplaatsje aan de goede kant van de trein en had werkelijk prachtig uitzicht.
Ik heb vanaf Glasgow tot Oban, een reis van vier uur, met mijn neus (en fototoestel) tegen het raam gezeten. De trein klom verder de highlands in en daalde uiteindelijk weer af naar de westkust van Schotland, waar Oban ligt. In Oban moesten we hard lopen voor de ferry, die we gelukkig netjes haalden. Met de ferry zijn we overgestoken naar the Isle of Mull, een groot eiland voor de westkust. Deze oversteek was prachtig. Overal zagen we hoge bergen aan de horizon en dichtbij waren er vuurtorens en kasteelruines. Na drie kwartier weggewaaid te zijn op het bovendek (het was te mooi om vanachter een raampje te zien) kwamen we aan op Mull. Daar stond de bus die ons naar de andere kant van het eiland zou brengen al klaar. Ook dit werd weer een prachtige, doch wilde, rit. De bergen op Mull zijn zo’n 1000 meter hoog, meestal niet begroeid met bomen, waardoor het hele eiland er erg ruig uitziet.
Na ruim een uur rijden kwamen we aan in het dorpje Fionnport. Daar reden we de bocht om, en opeens lag Iona vol in het zicht, aan de overkant van het water.
Een kleine ferry bracht ons dat water over en om kwart voor zes waren we er dan. Op de aanlegsteiger werden we opgewacht door de programmaleidster van de week. Onze bagage werd in een busje geladen en zelf zijn we naar het MacLeod Centre, een van de gastenverblijven van Iona, gelopen. Daar aangekomen stond onze bagage al in de hal en zelf konden we meteen aanschuiven aan tafel, waar het diner werd geserveerd. Dat was heel erg lekker. Het meeste eten op Iona was vegetarisch, zo ook dit diner, maar er was keus uit zoveel lekkere dingen dat dat helemaal niet uitmaakte.
Na een eten volgde een welkomsbijeenkomst, waarbij we kennismaakte met de ongeveer 40 andere gasten in het centrum. Tot onze verbazing bleek er nog een groep Nederlanders te zijn, afkomstig uit de PKN van Odijk. Er was ook nog een groep uit Birmingham en verder waren de mensen voornamelijk alleen of met z’n tweeen. Het was al direkt duidelijk dat het een hele leuke groep mensen bij elkaar was. Om negen uur was er een welkomsviering in de Abbey, in de karakteristieke liturgische stijl van Iona, eenvoudig en gebaseerd op het keltische Christendom. Hierna zijn we snel naar bed gegaan, we waren moe van de lange reis.
groeten
Dorine