Burns night supper
hallo allemaal,
Dit jaar heeft de activiteitencommissie op mijn werk een belangrijke schotse traditie naar Sutton gehaald: Burns night supper. Dit is een diner met traditioneel schots eten en een hoop poezie, voornamelijk van de schotse dichter Robert Burns. Met de poezie werd het rustig aangedaan, maar het traditionele schotse eten was er: echte Haggis. Voor degenen die nog nooit in Schotland zijn geweest: dit is schapenmaag gevuld met allerlei stukjes orgaanvlees gekruid en gemixt met granen. Mijn franse collega haalde er eerst de neus voor op. Ik geef toe, het klinkt niet al te fris, maar het smaakt toch echt heel erg lekker, en bij het eten van een frikandel of kroket vraag je je ook niet elke keer af wat erin zit. Uiteindelijk hebben we het allemaal netjes gegeten, altijd handig, gratis eten van het werk.
Naast de Haggis was er natuurlijk ook whisky voor maar 1 pond per glas. Dat werd al snel een vrolijke boel! Het werd nog vrolijker toen het tijd was voor de ceilidh. Een ceilidh is een soort schotse volksdansavond, op Iona had ik er ook al eens 1 meegemaakt. Net als op Iona was ook hier het dansen ontzettend leuk maar zeer vermoeiend. Elke keer vijf minuten rondhuppelen, twee minuten rust, dan weer vijf minuten rondhopsen etc. breekt je snel op (bij mij niet zo snel als bij een aantal van mijn collega’s, blijkbaar werkt alle conditie-arbeid in de gym toch zijn vruchten af). Dansen en foto’s maken gaat echter niet heel goed samen, dus vandaar geen foto’s van dit feest (misschien heeft Richard nog een goede foto, maar hij heeft zijn foto’s nog niet naar het werk gebracht).
Het was een zeer geslaagd feestje!
groeten
Dorine