By
dorine on May 4th, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on donderdag
beste allemaal,
Ik ben hier alweer een week! Vandaag heb ik bijna de hele dag vakliteratuur gelezen. Dat lezen begint me nu echt wel te vervelen, maar morgen ga ik als het goed is vrij veel meekijken op het lab. Ook hoop ik dat mijn computer en inlogcode er dan zijn. Overigens waren er ook wel leuke dingen vandaag: tussen de middag zijn we ter gelegenheid van mijn beginnen gaan lunchen met elkaar in een pub in Banstead, een dorp ten zuiden van Sutton. We hebben ons met z’n allen in twee auto’s gepropt (letterlijk) en zijn erheen gecrossd (anders kan ik de rijstijl hier niet beschrijven). De pub was heel gezellig, was meer van het plattelands-type dan de pubs die je hier in Sutton heb. Ook heb ik heel voorzichtig iets van het platteland gezien ten zuiden van Sutton. Dat ziet er best leuk uit, groene heuvels, her en der cottages. Ik hoop het binnenkort wat beter te gaan ontdekken. De lunch was ook best lekker. Het was alleen jammer dat we met ons eten niet op het terras mochten zitten, ook hier was het vandaag prachtig weer. Rond een uur of twee waren we weer terug op het instituut en heb ik me weer over mijn literatuur gebogen. Rond vijf uur heb ik Suzie geholpen met een klein proefje dat ik al heel vaak gedaan heb, het was fijn om weer wat met een pipet te doen. Morgen ga ik hopelijk de hele dag met haar aan het werk op het lab.
Rond half zes ben ik met Raisa, een andere collega, naar het barretje gegaan dat op het terrein van het instituut staat. Dat is op donderdag en vrijdag vanaf half zes open. Naast de bar is een grasveld met wat picknickbanken en daar hebben we lekker een biertje gedronken. Het was er best wel gezellig, maar ik weet niet of de mensen die daar rondhangen echt mijn types zijn. Ik zal er toch wel vaker gaan kijken. Raisa vertelde dat de lunch met elkaar vanmiddag voor het eerst sinds tijden weer eens een sociale activiteit met alle collega’s van de afdeling was. Ze heeft in het verleden heel veel moeite gedaan om activiteiten te organiseren, maar elke keer was daar nauwelijks belangstelling voor, dus ze heeft min of meer opgegeven. Mogelijk kan ik het samen met haar nieuw leven inblazen. Zij en Rachael (het meisje dat me heel veel heeft geholpen met het zoeken naar huizen e.d.,maar die nu met vakantie is) zijn ook de enigen die regelmatig naar het barretje gaan. De andere mensen van de afdeling lijken niet echt behoefte te hebben aan sociale activiteiten, ze hebben hun eigen leven na het werk, vaak met man en kinderen. Ik blijk de jongste van de afdeling te zijn! Raisa is ook 27, maar een paar maanden ouder dan ik. Erg jammer, ik had gehoopt wat mensen op het werk te vinden, met wie ik dingen kan ondernemen, maar dat lijkt niet echt te gaan lukken.
Thuis lag er zowaar een brief van de british telecom (mijn telefoonprovider) met mijn naam en adres in de bus. Die brief betekent dat ik eindelijk lid kan worden van de bibliotheek. Daar ben ik ook direkt heengerend en het was nu geen enkel probleem, mijn pas ligt over een paar dagen in de bus en ik mocht nu alvast twee boeken meenemen. Ook de afstandsbediening van mijn enorme breedbeeld TV met twee zenders gaat over een paar dagen in de bus komen, ik heb mijn huisbaas gemaild en hij had hem nog thuis liggen. Mijn aantal zenders kan dan waarschijnlijk uitgebreid worden naar een totaal van 5 of 6, nog niet veel, maar de kans dat er dan ergens wat zinnigs te zien is wordt wel veel groter.
Verder heb ik weinig nieuws vandaag. Dodenherdenking ben ik zowaar vergeten (ik had om zeven uur stil moeten zijn, maar ik dacht er pas aan om half acht. Ik zal vanavond de schade inhalen (anyway, het is zo stil thuis dat dat geen enkele moeite zal kosten). Van bevrijdingsdag mrogen zal ik ook weinig gaan merken denk ik. Het weer schijnt weer een stuk minder te gaan worden, maar hopelijk blijft het droog. Ik heb overigens tot nu toe nog geen spatje regen gehad als ik buiten was, een keer heeft het ‘s ochtends geregend, maar tegen de tijd dat ik buiten kwam was het alweer droog. Ik heb trouwens niet de illusie dat dat zo zal blijven, ik zit hier nog geen 10 km van Wimbledon af en (als fervent wimbledontenniskijker) heb ik vaak genoeg gezien dat het daar de hele dag kan regenen.
Morgen hopelijk meer nieuws
groeten
Dorine
By
dorine on May 3rd, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on mijn tweede werkdag
Hoi allemaal,
Vandaag was mijn tweede werkdag. Ik heb vandaag weer een hoop gelezen, maar er was vanochtend ook een bespreking met alle mensen die onderzoek doen aan hersentumoren bij kinderen. In totaal waren we met z’n vijven, de groepsleider (Chris), de onderzoekster waar ik het meest mee samenwerk (Suzie) en nog twee meisjes die allebei onderzoek doen naar nieuwe geneesmiddelen tegen deze vorm van hersentumoren. Het doel van de groep is dat Suzie en ik onderzoek doen naar mogelijke aangrijpingspunten voor nieuwe geneesmiddelen, en dat de andere twee meisjes, Lynley en Nathalie die nieuwe geneesmiddelen gaan ontwikkelen en testen op kankercellen. Het is een heel interessante onderzoeksopzet, omdat er meestal niet direct wordt samengewerkt met farmacologen (mensen die geneesmiddelen ontwikkelen), maar hier dus wel! De bespreking was dan ook heel erg interessant (ik heb me tweeenhalf uur geen moment verveeld), maar er was wel erg veel informatie te verwerken. Nathalie is overigens frans, ik ben dus niet de enige buitenlandse in de groep.
Inmiddels is heb ik zelf ook een onderzoeksprojektje toegewezen gekregen. Suzie heeft een onderzoek wat snel afmoet (omdat ze het binnenkort op een congres wil presenteren), en om de technieken te leren, ga ik een bepaald gedeelte van dat onderzoek doen. Het is onderzoek aan een gen dat voor een eiwit codeert waar ik tijdens mijn promotie al voorzichtig iets mee heb gedaan (EGFR voor de insiders, voor de outsiders, er kwam toen niets uit dus het staat niet in mijn proefschrift). het is wel fijn om met iets te starten waar ik al wat van weet, al moet ik er evengoed nog wel veel voor lezen en is de techniek die ik ga gebruiken (real-time PCR) nieuw voor me. Ik heb zin om ermee te gaan beginnen. Helaas laat dat nog even op zich wachten, want er moeten nog spullen voor besteld worden en dat kan pas als ik een logincode en emailadres heb (dat was er nog niet vandaag, net zoals mijn computer er nog niet was, hopelijk komt het morgen).
Verder heb ik niet veel nieuws vandaag. Ik ben nog steeds vrij moe van alle nieuwe indrukken, dus ik ga meestal op tijd naar bed ‘s avonds. Mijn huisbaas schijnt inmiddels de afstandsbediening van de TV gevonden te hebben, hij zou hem morgen in de brievenbus stoppen, ik kan dan als het goed is nog drie TV zenders ontvangen, dus misschien zal ik dan wat meer TV gaan kijken dan nu (helemaal niet). Dat moet ook wel, want mijn boeken zijn bijna allemaal uit en ik kan nog geen lid worden van de bibliotheek omdat ik daar een brief of rekening waar mijn adres hier op staat. Ik hoop dat er snel zoiets komt, want het is best fijn om ‘s avonds nog even iets anders te lezen dan vakliteratuur. Ik houd jullie op de hoogte!
groeten
dorine
By
dorine on May 2nd, 2006
Posted in Nieuws | Comments Off on Mijn eerste werkdag
Hallo allemaal,
Mijn eerste werkdag vandaag. Ik moest me om half tien melden en ik was op tijd weggegaan. Dat was maar goed ook, want de geplande 20 minuten lopen bleken een half uur te zijn. Bovendien bleek het weggetje waarvan ik dacht dat het leidde naar de ingang naar het terrein van het kankerinstituut naar het ziekenhuis te leiden. Ik had geen zin om te gaan dwalen door een kanker instituut dus het resultaat was 15 minuten omlopen en dus 10 minuten te laat. Daar baalde ik best wel van, maar mijn baas vond het niet erg gelukkig.
Ik had best wel lang geprakkizeerd wat ik aan zou trekken vandaag. Over het algemeen gaan mensen hier erg netjes gekleed naar hun werk (waarschijnlijk het resultaat van jarenlang schooluniform dragen), maar bij mijn sollicitatie was al gevraagd om me informeel te kleden. Uiteindelijk heb ik gekozen voor een nette blauwe broek en een net truitje. Al dat geprakkizeer bleek overigens nergens voor nodig te zijn, mijn baas bleek gekleed in een hele vale spijkerbroek met erg veel gaten, een verwassen poloshirt en bergschoenen, het prototype wetenschapper. Ook mijn andere nieuwe collega’s droegen opvallend vaak een spijkerbroek. Ik ga me dus niet meer druk maken over wat ik aantrek.
Om half tien had ik eerst een kort gesprek met mijn nieuwe baas, Chris, die me vervolgens overdroeg aan een van zijn mensen, Suzie. Zij is met me achter allerlei passen, labjassen, computerinlogcodes, veiligheidscursussen e.d. aangegaan. Dat was opvallend snel geregeld, het instituut is klein en weinig burocratisch, mensen willen je graag helpen. Ik kreeg duizend excuses dat mijn computerinlogcode een of twee dagen op zich zou laten wachten. Vervolgens volgende het rondje handen geven, dat overigens beperkt bleef tot de mensen uit de groep kindergeneeskunde waar ik ook in ga werken. Dat zijn een stuk of twaalf mensen en ik geloof dat ik de meeste namen wel ken.
Vervolgens ben ik achter een computer neergeplant om allerhande veiligheidsinstructies te lezen. De labveiligheidsinstrukties zijn niet anders dan op Nederlandse labs, misschien zelfs minder streng, maar alle maatregelen om vreemden uit het gebouw te houden zijn indrukwekkend. Je kan het gebouw alleen in met een speciale pas (heb ik inmiddels), of onder begeleiding van een staflid. Overal zijn deuren waar je alleen met dezelfde pas doorkan. Dit is allemaal met het oog op organisaties zoals het animal liberation front. Deze zogenaamde dierenbeschermers schuwen geen enkel geweld tegen medewerkers van instituten zoals het mijne. Gelukkig ga ik geen dierproeven doen, maar er werd toch al wel gewaarschuwd om mezelf maar niet in het telefoonboek te laten zetten, en vooral op het werk geen priveadresgegevens te laten slingeren, voor het geval er toch iemand mocht binnenkomen.
Rond een uur of half elf hebben we met elkaar koffie gedronken, de afdeling heeft geen aparte koffiekamer, maar voor het hele gebouw is er een soort kantine met koffiebar annex keuken waar je ‘s middags zelfs een warme maaltijd kunt krijgen. ‘s middags hebben we ook met elkaar geluncht. Dat zijn de momenten waarop je goed kunt praten met elkaar, want op de kamers is het vrij stil. Er is 1 kamer met alleen mensen van kindergeneeskunde, maar daar zit ik helaas niet in. De kamer waar ik wel in zit wordt gedeelt met mensen van een andere afdeling en daar wordt totaal niet mee gecommuniceerd. Erg jammer, maar gelukkig zitten er nog drie AIO’s van mijn groep op de kamer.
‘s Middags heb ik alleen maar artikelen gelezen. De afgelopen maanden heb ik dat nog regelmatig gedaan, maar 5 uur achterelkaar ben ik toch niet meer gewend. Om zes uur ben ik dan ook opgestapt, ik was helemaal moegelezen. Morgen een nieuwe dag waarop ik hopelijk ook iets op het lab ga doen.
Ik ben best tevreden over mijn eerste dag, leuke nieuwe collega’s, een leuk onderzoeksproject. Voorlopig ben ik wel erg moe van alle nieuwe indrukken, het vele lezen, het ontbreken van daglicht (mijn kamer had helemaal aan het andere eind wel wat ramen, maar die waren behoorlijk verduisterd met luxaflex, ik moest het dus doen met geel TL-licht en daar wordt ik snel moe van) en het de hele dag engels spreken.
Morgen weer een dag en hopelijk een nieuw verslag.
groeten
Dorine
By
dorine on May 1st, 2006
Posted in Nieuws | 1 Comment »
Hallo allemaal!
Vandaag was het hier labour day, dag van de arbeid, een dag waarop er vooral niet gewerkt wordt. Ik heb eens een flinke wandeling gemaakt langs de diverse parken hier in de gemeente. Het waren standaard parken, een had een mooie botanische tuin erbij, een ander bestond slechts uit een voetbalveld en nog een derde was gras met af en toe een boom, zonder mensen. Die mensen waren allemaal in het meest opvallende park, een niet al te groot park met daar doorheen een stromend riviertje. Het was hier ongelooflijk druk. Heel veel mensen waren hier aan het wandelen en de eendjes voeren. Dat eendjes voeren was daar trouwens erg apart. Normaal zie je daar ook een hoop duiven op af komen. Die waren er hier ook, maar er waren minstens evenveel eekhoorns. Ik dacht dat die ene in de tuin gisteren bijzonder was, maar hier struikelde je er bijna letterlijk over. Die eekhoorns, daar heb ik recent nog een apart verhaal over gelezen. Het is namelijk niet de soort die wij kennen, de rode eekhoorn, met een prachtige pluimstaart, maar de grijze eekhoorn, die wat groter is. Deze soort is jaren terug vanuit Amerika geimporteerd in Engeland en heeft hier geen natuurlijke vijanden. Jullie raden het al: ze hebben zich explosief voortgepland (ze zitten nu ook midden in Londen in Hyde Park) en de rode eekhoorn verdrongen, die is hier aan het uitsterven. Toch vind ik het best leuk om af en toe zo’n grijs beestje te zien lopen.
Genoeg over eekhoorns nu. Morgen is mijn eerste werkdag, dus ik ga het nu niet al te lang maken. Ik heb er erg veel zin in en hoop jullie morgen op een goed verhaal te kunnen trakteren.
groeten
Dorine